Ξυπνά κάθε πρωί στην Κεφαλλονιά, ζυμώνει το ψωμί της στον πέτρινο φούρνο της, μαζεύει τις ελιές από τα δέντρα, καλημερίζει τους μακρινούς συγγενείς της μέσω του skype στον υπολογιστή της και έπειτα με το αυτοσχέδιο τρόλεϊ της κατευθύνεται προς το πέλαγος. Στήνει ολομόναχη τον εξοπλισμό της και ξεχύνεται στα πέραντα του ωκεανού.
Γεμάτη αισιοδοξία δηλώνει ότι μόνο όταν ανοίγεται στη θάλασσα με την ιστιοσανίδα της είναι πραγματικά ο εαυτός της.
