Καταστηματάρχες στην οδό Πανεπιστημίου κατέβαζαν, αντανακλαστικά, τα ρολά των καταστημάτων τους καθώς το πλήθος των διαμαρτυρόμενων πλησίαζε. Όμως δεν υπήρχε λόγος, δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι, δεν υπήρχε απειλή. Η ποιητική δια-μαρτυρία και πορεία προς το Σύνταγμα, στην οποία κάλεσαν ο Κύκλος Ποιητών, τα περιοδικά Poetix και Ποιητικά, οι εκδόσεις Μικρή Άρκτος και η αλυσίδα πολιτισμού IANOS διεξήχθη το μεσημέρι της Τετάρτης 21 Μαρτίου, Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, χωρίς έκτροπα.
Ανακοινώθηκε ως ποιητική λιτανεία, είχε έντονα στοιχεία θεάματος δρόμου και έμοιαζε με σύγχρονο happening, μια δημόσια performance με καθιερωμένους αλλά και εκκολαπτόμενους ποιητές, μουσικούς, τραγουδιστές, χορευτές, εικαστικούς, η οποία πορεύτηκε στο κέντρο της Αθήνας προκαλώντας την περιέργεια των περαστικών.
Προπορεύονταν δυο ξυλοπόδαροι, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, φορώντας στεφάνια λουλουδιών. Ακολουθούσε το μουσικό συγκρότημα κρουστών Batuca σε ρυθμούς σάμπα και πίσω έρχονταν οι διαδηλωτές. Για περισσότερα από 1.000 άτομα μιλούν οι διοργανωτές, κι αν δεν ήταν τόσα ήταν σίγουρα 500 άτομα που συμμετείχαν στην πορεία, με έντονη κάλυψη από τα μέσα, έντυπα και τηλεοπτικά, ελληνικά και ξένα.
Αν το Κίνημα των Αγανακτισμένων ξεκίνησε από την Ισπανία, δεν αποκλείεται να δούμε από την Ελλάδα να ξεπηδήσει το Κίνημα των Αγανακτισμένων Ποιητών. Οι ξένοι δημοσιογράφοι ενθουσιάστηκαν με το ευφάνταστο θέαμα. «Έχω εμπνευστεί από αυτό που έζησα σήμερα και θέλω να παρακινήσω και τους Πορτογάλους και τους Βραζιλιάνους να κάνουν κάτι αντίστοιχο», έλεγε ανταποκρίτρια πορτογαλικών και βραζιλιάνικων εντύπων, «αν ο Καβάφης μπορεί να χορέψει σάμπα, πρέπει και οι δικοί μας επιτέλους να κινηθούν».
Μοναδικά συνθήματα στη διαμαρτυρία αυτή ενάντια στην κρίση ήταν οι στίχοι των ποιητών μας, του Καβάφη, του Ελύτη, του Αναγνωστάκη και άλλων, γραμμένοι μέσα σε χρωματιστά πλαίσια σε ομοιόμορφα πλακάτ, στα ελληνικά και σε αγγλική μετάφραση. «Είναι μια διαμαρτυρία που υπερασπίζεται τις αξίες του πολιτισμού, γιατί η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μονάχα οικονομική και πολιτική είναι και ηθική και πολιτιστική και τις αξίες του πολιτισμού μπορεί να τις υπερασπιστεί κανείς μόνο με τον τρόπο του πολιτισμού» σχολίαζε αργότερα ο ποιητής Γιώργος Χουλιάρας, εκ των διοργανωτών.
Με τον στίχο του Ελύτη «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά» από τη «Μαρία Νεφέλη» σε πανό στην κορυφή της πορείας, οι διαδηλωτές ξεκίνησαν από το βιβλιοπωλείο του Ιανού στην οδό Σταδίου στις 12.30 το μεσημέρι και κατευθύνθηκαν προς την οδό Πανεπιστημίου. Σε διαδοχικές στάσεις στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στο Πανεπιστήμιο και στην Ακαδημία έγιναν σύντομες ποιητικές «δεήσεις». Ο Γιώργος Χουλιάρας διάβασε το «Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.Χ.» του Καβάφη στα σκαλοπάτια της Βιβλιοθήκης, ο Γιάννης Ευσταθιάδης το «Ad Libitum» του Ελύτη στο Πανεπιστήμιο και ο Αναστάσης Βιστωνίτης το «Επί ασπαλάθων» του Σεφέρη στην Ακαδημία. Στη διασταύρωση με την οδό Ομήρου ο ποιητής Δημήτρης Καλοκύρης διάβασε στίχους από την α΄ ραψωδία της Οδύσσειας, στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική μετάφραση.
Περισσότερη ποίηση ακούστηκε στο Σύνταγμα. Οι στίχοι του Σολωμού, του Κάλβου, του Αναγνωστάκη, του Κατσαρού, του Ρίτσου, του Εγγονόπουλου και πολλών άλλων ποιητών που μεταφέρονταν στα 30 πλακάτ διαβάστηκαν δυνατά.
Το Παγκόσμιο Κίνημα Ποίησης έστειλε μήνυμα αλληλεγγύης: «Είμαστε συγκλονισμένοι από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα… Ζητούμε από τις ελληνικές αρχές να θέσουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού πάνω από συμφέροντα κερδοσκόπων, τραπεζών και κερδοκάπηλων ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών», διάβασε ο ζωγράφος Ανδρέας Γεωργιάδης στους συγκεντρωμένους φίλους της ποίησης στο Σύνταγμα. «Απαιτούμε πρωτοβουλίες που να προωθούν τα ιδεώδη της αλληλεγγύης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων» κατέληγαν οι ποιητές του κόσμου.
Η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης συνόδευσε τους στίχους με χορευτικό δρώμενο και ο εκδότης Παρασκευάς Καρασούλος, των εκδόσεων Μικρή Άρκτος, έκλεισε την πορεία διαβάζοντας το ψήφισμα των διαδηλωτών: «Σήμερα 21 Μαρτίου του 2012, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, εδώ από τη χώρα του Ομήρου, εμείς, ποιητές, καλλιτέχνες, πολίτες, φορείς και συλλογικότητες από τον χώρο του πολιτισμού, με συνθήματά μας τους στίχους των ποιητών μας, συνοδοιπορήσαμε, θέλοντας να υπενθυμίσουμε σε όλους, πως πίσω και κάτω από τα νούμερα και τους αριθμούς, υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Ένας κόσμος που αναπτύσσει εστίες αντίστασης και αντιπαραθέτει πνευματικές αξίες στις βουλιμικές απαιτήσεις των αγορών και στην κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου. Εμείς οι Έλληνες στις πιο δύσκολες στιγμές της Ιστορίας μας, προστρέξαμε στην Ποίηση, αναζητώντας έναν άλλο στοχασμό, στήριγμα και ελπίδα στις αγωνίες και στους αγώνες μας. Και σήμερα απαγγέλλοντας και πάλι τους στίχους των ποιητών μας, θέλουμε να δηλώσουμε πως ο πολιτισμός σ' αυτή την χώρα, μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην απειλή της ερήμωσης και της αποδόμησης της. Μ' ανοιχτά κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε μαζί ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».
Πολιτικά συνθήματα δεν ακούστηκαν. Γύρω από το σιντριβάνι οι μουσικοί εξακολουθούσαν για ώρα να παίζουν σάμπα και οι ξυλοπόδαροι φορείς της άνοιξης χόρευαν ακούραστα. Υπήρχε μια ευφρόσυνη διάθεση, ένα παγανιστικό κλίμα, μια αναφορά σε παλιά έθιμα και δρώμενα του ερχομού της άνοιξης και μια διονυσιακή εικόνα της ποίησης. Κι ας ήταν οι στίχοι, που κυριάρχησαν περισσότερο στην εκδήλωση, αυτοί των ποιητών της κλειστής κάμαρας.
Λαμπρινή Κουζέλη
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
No comments:
Post a Comment