Το σημαντικότερο για τους ασθενείς δεν είναι η αντιμετώπιση της νόσου και η απελευθέρωση του διαβητικού από την καθημερινή χρήση ινσουλίνης, αλλά οι επιπλοκές που οδηγούν στην ανικανότητα και τον θάνατο.
Οι πιο συχνές επιπλοκές των ατόμων που πάσχουν αρκετά χρόνια από διαβήτη είναι καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό, νεφρική ανεπάρκεια, απώλεια όρασης που μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση, ακρωτηριασμοί ποδιών και νευροπάθεια. Επίσης, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην προσβολή από μεταδοτικά νοσήματα και ακόμη και μία γρίπη ή μία πνευμονία μπορεί να τους στοιχίσει τη ζωή.
Επιπλέον, υπάρχουν άτομα που παρουσιάζουν σοβαρά υπογλυκαιμικά επεισόδια επικίνδυνα για τη ζωή τους, ενώ άλλοι εμφανίσουν ασταθή διαβήτη, δηλαδή δεν μπορεί να ρυθμιστεί, παρά την εντατικοποιημένη ινσουλινο-θεραπεία και αυστηρή τήρηση των οδηγιών του διαβητολόγου.
«Η σοβαρότητα της κατάστασης των επιπλοκών και ο συνυπολογισμός τους θα είναι τα βασικά αυστηρά κριτήρια ώστε να ενταχθεί ένας ασθενής στη νέα μονάδα του Λαϊκού Νοσοκομείου για μία από τις πρώτες μεταμοσχεύσεις νησιδίων παγκρέατος, που θα γίνουν στην Ελλάδα», εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεόδωρος Καρατζάς.
Το πρώτο κλινικό πρόγραμμα μεταμόσχευσης νησιδίων παγκρέατος στη χώρα μας θα ξεκινήσει στο Λαϊκό Νοσοκομείο στις αρχές του 2012 με διεθνή συνεργασία κλινικής μελέτης, καθώς το υπουργείο Υγείας είχε απορρίψει από τον προϋπολογισμό του την πρόταση που είχε κατατεθεί για τις εν λόγω μεταμοσχεύσεις.
Έτσι, η μονάδα στο Λαϊκό θα λειτουργήσει υπό την ευθύνη του επίκουρου καθηγητή χειρουργικής Θεόδωρου Καρατζά, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Γενεύης και τη χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου της Αριζόνα στις ΗΠΑ, το οποίο έχει διαθέσει περί τα 80.000 ευρώ για τις πρώτες μεταμοσχεύσεις του 2012.
Η μεταμόσχευση νησιδίων παγκρέατος είναι ιδιαίτερη, με θετικά και αρνητικά στοιχεία. Στα θετικά συγκαταλέγεται ότι ο δέκτης μπορεί να πάρει μόσχευμα από οποιανδήποτε δότη έχει κοινή ομάδα αίματος. Δεν υπάρχει δηλαδή το θέμα της ιστοσυμβατότητας που έχουν τα άλλα όργανα. Αυτό σημαίνει ότι παίρνει και λιγότερα φάρμακα και δεν υπάρχει περίπτωση απόρριψης του μοσχεύματος, εάν γίνουν σωστά οι διαδικασίες.
Η επέμβαση διαρκεί περίπου 40 λεπτά, γίνεται με τοπική αναισθησία και με μία μικρή τομή περίπου τριών εκατοστών χαμηλά στην κοιλιά, από όπου μπαίνει ένας καθετήρας και εγχύει τα νησίδια. Σε πέντε ημέρες ξεκινούν να λειτουργούν κανονικά και να παράγουν ινσουλίνη. Σύμφωνα με την κλινική εμπειρία σταματούν τις επιπλοκές του διαβήτη και στις περισσότερες περιπτώσεις και τη χρήση ινσουλίνης για αρκετά χρόνια.
Στα αρνητικά είναι ότι το όργανο θέλει ειδική συντήρηση, μεταφορά και επεξεργασία. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ υπήρχαν πέρυσι 80 δότες νεφρού και έγιναν 39 μεταμοσχεύσεις ήπατος, δεν έγιναν καθόλου μεταμοσχεύσεις παγκρέατος ή νησιδίων.
«Πρέπει δηλαδή να φτάσει μέσα σε 8 ώρες από τη λήψη του στη Γενεύη, σε ειδική συσκευασία που του παρέχει οξυγόνο, ώστε να μπορέσουν να αφαιρεθούν τα νησίδια, να τοποθετηθούν πάλι σε ειδική συσκευασία και να επιστρέψουν στη χώρα μας για να μεταμοσχευτούν στον ασθενή», εξηγεί ο κ. Καρατζάς. Στην Ευρώπη υπάρχουν μόνο δύο κέντρα επεξεργασία παγκρέατος, ένα στη Βρετανία και ένα στη Γενεύη, με το οποίο συνεργάζεται η ελληνική επιστημονική ομάδα του «Λαϊκού».
Το όφελος που προκύπτει στους ασθενείς αυτούς είναι πολύ μεγάλο, καθώς για εννέα χρόνια που υπάρχει ιατρική εμπειρία, οι ασθενείς παραμένουν προστατευμένοι από τις σοβαρές επιπλοκές.
Η εμφάνιση του διαβήτη στην χώρα μας, αρχίζει από παιδιά μικρότερης της προσχολικής ηλικίας, με αποτέλεσμα πολύ πιο σύντομα τα παιδιά αυτά στην ενηλικίωσή τους, να παρουσιάσουν σοβαρές επιπλοκές. Στην Ελλάδα περίπου 1.000 παιδιά το χρόνο καταγράφονται με νεοεμφανιζόμενο διαβήτη, από τα οποία περίπου το 20% σε δύο με τρεις δεκαετίες θα αναπτύξει μια από τις δυσμενείς επιπλοκές που προκαλεί η νόσος
Γιάννης Δεβετζόγλου
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
No comments:
Post a Comment