Σε μία προσπάθεια να ξορκίσει με το χιούμορ την πιθανότητα επιστροφής της χώρας στη δραχμή, έχει ονομάσει το blog του «the drachma startup», το startup της δραχμής, με τη διευκρίνιση ότι πρόκειται για «το ημερολόγιο ενός επιχειρηματία σε με εξαιρετικά κακή συγκυρία». Η αισιοδοξία είναι πιο εμφανής στην ανάρτηση με τίτλο «οι καλοί στο τέλος νικούν», όπου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσει κανείς σήμερα μια αξιοκρατική, εξωστρεφή επιχείρηση.
Το βασικό του επιχείρημα είναι ότι η Ελλάδα έχει ανθρώπινο δυναμικό με καλές σπουδές και γνώση ξένων γλωσσών, το οποίο είναι πρόθυμο να εργασθεί σκληρά για να αποδείξει ότι είναι το ίδιο καλό με τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς. Επιπλέον, λόγω κρίσης η χώρα έχει υψηλά ποσοστά ανεργίας, κάτι που σημαίνει ότι ένας εργοδότης έχει πολλές επιλογές και μπορεί να προσελκύσει τους καλύτερους εργαζόμενους, ακόμη κι αν η εταιρεία του δεν ονομάζεται Google ή Facebook. Οπως το θέτει χαρακτηριστικά, «στην Ελλάδα εσύ είσαι η νέα καυτή εταιρεία, το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, η γη της επαγγελίας όπου οι καλύτεροι θα προσπαθήσουν να βρουν δουλειά. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στον κλάδο της νέας τεχνολογίας, όπου η επιτυχία βασίζεται στον πόλεμο για τα ταλέντα».
Ευκαιρίες στην κρίση
Ποιος είναι όμως αυτός ο επενδυτής που αγνοεί τη βαθιά οικονομική ύφεση, την πολιτική αστάθεια, τον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης λόγω της συνεχιζόμενης λιτότητας, ή τις ακόμη πιο απρόβλεπτες συνέπειες μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη; Το προφίλ του δεν είναι διαφορετικό από εκείνο όσων αγνοούσαν τα εμπόδια για να επενδύσουν στην Ελλάδα προ κρίσης: φαίνεται ένα ακόμη επιτυχημένο τέκνο της Ελλάδας που ζούσε στο εξωτερικό και αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα με τη διάθεση της προσφοράς - και όχι πάντα αυστηρά ορθολογικά κριτήρια.
Ας αφήσουμε να μας διηγηθεί ο ίδιος την αντίδραση που συναντά: «“Είσαι τρελός; Οι περισσότεροι προσπαθούν να φύγουν από δω κι εσύ επέστρεψες;’’ Αυτό ακούω από τότε που γύρισα στην Ελλάδα, πριν από μερικούς μήνες. Αφησα μια σπουδαία δουλειά σε έναν φορολογικό παράδεισο και επέστρεψα για να ξεκινήσω μια νέα εταιρεία».
Επιμένει, ωστόσο, ότι η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, καθώς ακυρώνει την παραδοσιακή επιλογή μιας ασφαλούς καριέρας στο δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζοντας τους νέους να αναλάβουν μεγαλύτερο ρίσκο. Εκτιμά ιδιαίτερα το υποστηρικτικό δίκτυο των νέων επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας στην Ελλάδα. Οπως λέει, «αυτοί είναι οι οραματιστές, οι ρομαντικοί, οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν τη διαφορά σε αυτή την αποτυχημένη χώρα. Γνωρίζουν και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον». Επίσης, η Ελλάδα είναι φθηνή: «Η χρηματοδότηση θα διαρκέσει περισσότερο στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο Λονδίνο ή στο Σαν Φρανσίσκο». Και, βέβαια, παραμένει μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με όλα τα προνόμια που έχει αυτό, αλλά και ένα όμορφο μέρος, στο οποίο μπορεί κανείς να ζήσει καλά.
«Οι καλοί νικούν»
Ο ίδιος δεν τρέφει ψευδαισθήσεις ότι θα χρειασθεί να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την πολυδαίδαλη νομοθεσία, αλλά και τις αρνητικές προκαταλήψεις απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Δεν αγνοεί, εξάλλου, ούτε τα επιπλέον εμπόδια που καλείται να υπερβεί λόγω της κρίσης, από την προστασία από το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή και τους κινδύνους σε περίπτωση που επικρατήσει το χάος στη χώρα μέχρι το δύσκολο στοίχημα της χρηματοδότησης και διείσδυσης στις ξένες αγορές μιας ελληνικής εταιρείας, με το στίγμα που κουβαλά καθετί ελληνικό σε αυτή τη συγκυρία. Ωστόσο, θεωρεί ότι οι δυσκολίες χτίζουν χαρακτήρα, βοηθούν στον καθορισμό των προτεραιοτήτων και τον προσεκτικό σχεδιασμό, ανταμείβουν τη δημιουργικότητα.
Σε τελική ανάλυση, πιστεύει ότι το καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα δεν θα προέλθει από τους πολιτικούς της, αλλά από τους ανθρώπους που θα χτίσουν παραγωγικές και κερδοφόρες επιχειρήσεις, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, και, τελικά, θα ανακτήσουν την αξιοπιστία της Ελλάδας.
Ο φέρελπις επενδυτής ετοιμάζεται για τη μάχη του, με την πεποίθηση ότι οι καλοί στο τέλος νικούν.
Σε κάθε περίπτωση, όπως γράφει χαρακτηριστικά, θα έχει τι να απαντήσει στα παιδιά του όταν τον ρωτήσουν πού ήταν στην κρίση του 2012: «Ημουν εκεί, κι έκανα το καλύτερο που μπορούσα».
Κατερίνα Σώκου
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
No comments:
Post a Comment