Απόφοιτος και valedictorian του Κολλεγίου Αθηνών, ο κ. Κόκκινος εισήλθε πρώτος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε με «άριστα».
«Είχα την τύχη και την τιμή να ειδικευθώ στην Παθολογία υπό τον αείμνηστο καθηγητή Κωνσταντίνο Γαρδίκα», θυμάται ο κ. Κόκκινος. «Αμέσως μετά, έγινα δεκτός ως fellow Καρδιολογίας στο κορυφαίο Καρδιολογικό - Καρδιοχειρουργικό Κέντρο των Ηνωμένων Πολιτειών Texas Heart Institute στο Χιούστον, όπου εργάστηκα επί τέσσερα συναπτά έτη υπό τον διακεκριμένο Ρόμπερτ Ντ. Λίτσμαν (Robert D. Leachman) και τον διάσημο καρδιοχειρουργό Ντέντον Α. Κούλεϋ (Denton A. Cooley). Παραμένω ακόμη σε συνεργασία με το Χιούστον, σε ερευνητικό επίπεδο πια. Σε μία από τις επισκέψεις μου, μάλιστα, συνάντησα έναν 20χρονο από τη Βενεζουέλα, που είχα σώσει μωρό ακόμη, τον Ρομπέρτο. Τον έφερε η μητέρα του, για να μου τον δείξει, και η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη».
Στις Η.Π.Α., κατακτά τον επίζηλο τίτλο των Boards Καρδιολογίας (προϋπόθεση για τα οποία είναι τριήμερες σκληρές εξετάσεις).
Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, και στο πλαίσιο της υπηρεσίας Επαρχίας, ο κ. Κόκκινος προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Κόρινθο (1973-74) ως διευθυντής της οικείας Καρδιολογικής Κλινικής. Έχει φέρει από το Χιούστον απινιδωτή και επιχειρεί καρδιολογική ανάταξη, επιτυχία που συγκαταλέγεται στις ελάχιστες της εποχής, σε νοσοκομείο εκτός Αθηνών.
Ο καθηγητής επαναλαμβάνει στην αφήγησή του τρία ονόματα : Κωνσταντίνος Γαρδίκας, Ευτύχιος Βορίδης, Γρηγόρης Σκαλκέας. Τα συνδέει με τη θητεία του, ως πανεπιστημιακού επιμελητή στο Λαϊκό (υπό τον καθηγητή και ακαδημαϊκό κ. Σκαλκέα), και στον Ευαγγελισμό (υπό τον κ. Βορίδη και τον Γαρδίκα). Και μιλά για «εξαιρετικές περιπτώσεις συνεργασίας αλλά και φιλίας, που φθάνει ως τις μέρες μας».
Το 1978 εκλέγεται διευθυντής της Καρδιολογικής - που βρίσκεται στα σπάργανα ακόμη - στο Τζάνειο νοσοκομείο, για να την εξελίξει 15 χρόνια αργότερα σε μία από τις καλύτερες του είδους της στη χώρα.
«Και μετά, ήλθε το μήνυμα του Ωνασείου», όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος. Το Καρδιοχειρουργικό Κέντρο ανοίγει τις πύλες του το 1993, ο κ. Κόκκινος βρίσκεται ωστόσο εκεί από το 1991, και ενώ ακόμη η λειτουργία του αποτελούσε σχέδιο επί χάρτου.
Διευθύνει ως το 2009 την Α΄ Καρδιολογική Κλινική του Κέντρου. «Το Ωνάσειο επέτυχε, σταμάτησε τη ροή των ελλήνων στο εξωτερικό για εγχειρήσεις καρδιάς», εκτιμά ο καθηγητής. «Επέτυχε, όμως και κάτι ακόμη: πέρα από την κλινική επίδοση, έχει να παρουσιάσει εξαιρετική επιστημονική παραγωγή. Καταθέτω το παράδειγμα της πρώτης εμφύτευσης αορτικής βαλβίδας, χωρίς εγχείρηση, με καθετηριασμό. Ανέπτυξε επίσης εκπαιδευτικό έργο, η παρουσία - δε - φοιτητών προσέδωσε πολύτιμη ακαδημαϊκή χροιά στην καθημερινότητα ιατρών και νοσηλευτών».
Η αναγνώριση από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έρχεται το 1993, καθώς εκλέγεται αναπληρωτής καθηγητής και λίγα χρόνια αργότερα, το 1998, καθηγητής πρώτης βαθμίδας. Το 2005 λαμβάνει τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή.
Παράλληλα, θα διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Το 1993 συνεργάζεται με τον καθηγητή κ. Διονύσιο Βαρώνο, και το Εργαστήριο Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 2009 είναι διευθυντής του τομέα Καρδιάς - Αγγείων του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, υπό την προεδρία του κ. Σκαλκέα.
«Δεν μετάνιωσα ποτέ που γύρισα από την Αμερική», εκμυστηρεύεται εν είδει απολογισμού ο κ. Κόκκινος. «Παρά το γεγονός ότι ο μέγας Κούλεϋ μου είχε προτείνει να μείνω, δεν το σκέφθηκα στιγμή. Μολονότι είχα πολλές δύσκολες στιγμές, θεωρώ ότι έπραξα ορθά. Η πατρίδα μου με αντάμειψε, το Πανεπιστήμιο Αθηνών μου έκανε μεγάλη τιμή, όταν εξελέγην καθηγητής. Και εκτιμώ ότι η τιμή που μου γίνεται σήμερα από τη γαλλική Ακαδημία, αντανακλά και στην Ελλάδα. Σκέφτομαι πάντως ότι θα συνεχίσω να εργάζομαι, όσο αντέχω_ είμαι 73 ετών. Ίσως γιατί τώρα στα γεράματα, όπως συνηθίζω να λέω - και παρά τα 46 χρόνια γάμου με τη σύζυγο μου -, παντρεύτηκα την ερωμένη μου: την έρευνα».
Η Εθνική Ακαδημία Ιατρικής και η σημασία της διάκρισης
Η Εθνική Ακαδημία Ιατρικής της Γαλλίας είναι ίδρυμα εγνωσμένου κύρους, με ιστορικές ρίζες στον 18ο αιώνα, όταν ακόμη έφερε την ταυτότητα της Βασιλικής Εταιρείας. Ο ιδρυτικός νόμος της χρονολογείται ωστόσο το 1820. Μετονομάσθηκε σε Εθνική Ακαδημία Ιατρικής το 1947.
Αριθμεί περί τα 130 τακτικά μέλη και περίπου 100 αντεπιστέλλοντα. Το σύστημα εκλογής ως μέλους θεωρείται εν πολλοίς «κλειστό», καθώς η ανάδειξη νέου μέλους προϋποθέτει τον θάνατο παλαιοτέρου.
Ελευθερία Κόλλια
No comments:
Post a Comment