Ηθοποιοί, παραγωγοί και σκηνοθέτες, µε τη βοήθεια βεβαίως της δασκάλας τους κυρίας Αλεξάνδρας Κίτσιου, ήταν τρεις µαθητές από τα Ποµακοχώρια της ορεινής περιοχής της Ροδόπης. Τρία παιδιά που δεν ξέρουν καλά καλά τα ελληνικά, που ζουν καθηµερινά ανάµεσα σε τρεις πολιτισµούς – τα µητρικά τους ποµακικά, τα τουρκικά που έµαθαν στο δηµοτικό και τα ελληνικά µε τα οποία ήρθαν ξαφνικά σε επαφή στο γυµνάσιο. Κατάφεραν όµως τελικά το µεγαλύτερο κατόρθωµα: να κερδίσουν το πρώτο βραβείο σε πανελλαδικό διαγωνισµό για την «επικοινωνία» της Φυσικής που διοργάνωσε το Βρετανικό Ινστιτούτο σε συνεργασία µε το πρόγραµµα i-create της εκπαιδευτικής τηλεόρασης.
Κατόρθωµα αληθινό για τρία παιδιά από διαφορετικά χωριά που συναντιούνται κάθε µέρα στο Γυµνάσιο Σµίνθης, 12 χιλιόµετρα έξω από την Ξάνθη, στα σύνορα µε τη Βουλγαρία. Και που ως χθες δεν είχαν και τη δυνατότητα να επισκεφθούν την Αθήνα, ενώ τώρα θα συµµετάσχουν σε ένα µεγάλο επιστηµονικό φεστιβάλ που θα γίνει το καλοκαίρι στο Λονδίνο για τους πρώτους βραβευθέντες του διαγωνισµού.
Σαν χριστουγεννιάτικη ιστορία
Πρόκειται πραγµατικά για µια χριστουγεννιάτικη ιστορία; Οπως λέει η µαθήτρια της Β΄τάξης του Γυµνασίου Σµίνθης και εκ των πρωτεργατών του βίντεο που βραβεύτηκε Αϊτούλ Καρπάτς, «ήταν το καλύτερο δωρο που µπορούσαµε να πάρουµε εφέτος. Δεν περιµέναµε ότι θα κερδίζαµε. Μάλιστα λάβαµε µέρος στον διαγωνισµό τις τελευταίες ηµέρες του, τότε το µάθαµε, και το κάναµε πολύ γρήγορα». «Το κάναµε µόλις µέσα σε µία εβδοµάδα» συµπληρώνει χαµογελώντας ο συµµαθητής της Εµράχ Καραχότζα µιλώντας στο «Βήµα». «Είχαµε όµως και ατυχίες. Η κάµερα στην αρχή είχε προβλήµατα και δεν είχαµε στολή Δρυΐδη για το δεύτερο µέρος του βίντεο όπου είχαµε κοµµάτια από τον Αστερίξ» λέει χαρακτηριστικά. «Δεν το πιστεύαµε ότι βγήκαµε πρώτοι» λέει ενθουσιασµένος ο Εµράχ. «Θα θέλαµε τόσο πολύ να το ξανακάνουµε» δηλώνει. «Δουλέψαµε πάρα πολύ και ήταν µια εξαιρετική εµπειρία» συµπληρώνει η Αϊτούλ. «Δουλεύαµε στο σχολείο όπου µαζευόµαστε κάθε πρωί παιδιά από διάφορα χωριά» . Στο ερώτηµα αν θα το έκανε ξανά απαντά: «Φυσικά, ήταν φοβερή εµπειρία. Αγάπησα περισσότερο τις φυσικές επιστήµες».
«Οι µεγάλοι µάς τρόµαζαν τόσο καιρό λέγοντας ότι η Φυσική και η Χηµεία είναι δύσκολα µαθήµατα» λέει από την πλευρά της η τρίτη της παρέας, η Γκιουλµπαχάρ Ζουµπούλ. «Τελικά ήταν τόσο ωραίο αυτό που κάναµε» προσθέτει.
Στην ερώτηση πόσο µακριά από το σχολείο της µένει η Γκιουλµπαχάρ απαντά ότι είναι από το χωριό Ζουµπούλι, 14 χιλιόµετρα από τη Σµίνθη. «Ηταν µια µεγάλη εµπειρία για εµάς» προσθέτει. «Δεν το περιµέναµε. Ζήσαµε µια µεγάλη περιπέτεια και έχουµε και µία ακόµη µεγαλύτερη να ζήσουµε» λέει µε ενθουσιασµό αναφερόµενη στο ταξίδι που θα κάνουν τα παιδιά τον Ιούνιο στο Λονδίνο.
Τρία αλφάβητα και... σοκ
«Στο σχολείο µας έρχονται παιδιά από 27 διαφορετικούς οικισµούς» λέει ο διευθυντής του Γυµνασίου Σµίνθης κ. Κωνσταντίνος Δεληγεώργης. «Τα παιδιά αυτά µιλούν τη µητρική τους γλώσσα, τα ποµακικά, που είναι µια σλαβική διάλεκτος. Στην πρώτη δηµοτικού πηγαίνουν σε µειονοτικό σχολείο όπου έχουν έναν δάσκαλο χριστιανό που τους µαθαίνει ελληνικά και έναν µουσουλµάνο που τους µαθαίνει τουρκικά. Ολα τα µαθήµατα όµως (φυσικές επιστήµες, µαθηµατικά κτλ.) τα µαθαίνουν στα τουρκικά, ενώ το απόγευµα διδάσκονται το Κοράνι στα αραβικά» εξηγεί ο κ. ∆εληγεώργης. «Μαθαίνουν τρία διαφορετικά αλφάβητα και φυσικά παθαίνουν σοκ όταν έρχονται στο ελληνικό σχολείο. Κάνουν πολύ µεγάλες προσπάθειες τα παιδιά και πρέπει να τα βοηθήσει και η πολιτεία» αναφέρει. «Είναι αξιοθαύµαστα παιδιά. Ο,τι κάνουν το κάνουν µόνα τους και το ότι τρεις ανάµεσά τους κέρδισαν σε έναν τέτοιο διαγωνισµό ήταν κάτι το τελείως αναπάντεχο και για εµάς και για αυτά» λέει ο κ. ∆εληγεώργης.
Ο διαγωνισμός
Εκτός από το πρώτο βραβείο της κριτικής επιτροπής που συγκροτήθηκε για τον διαγωνισµό του Βρετανικού Συµβουλίου, το βίντεο που έφτιαξαν τα παιδιά πήρε και το ειδικό βραβείο κοινού κατά την τελετή παρουσίασης του προγράµµατος και βράβευσης των νικητών. «Θελήσαµε να δώσουµε στα παιδιά ένα βήµα και µια δική τους φωνή καθώς είναι πραγµατικά εγκλωβισµένα στα σχολικά βιβλία» λέει στο «Βήµα» η υπεύθυνη του Βρετανικού Συµβουλίου για τη διοργάνωση του διαγωνισµού κυρία Αννα Χριστοδούλου. «Οταν έφτασαν τα παιδιά στην Αθήνα, η δασκάλα τους δεν τους είχε εξηγήσει ότι υπάρχει βραβείο» διηγείται η κυρία Χριστοδούλου. «Οταν τους ρωτήσαµε λοιπόν σε ένα ερωτηµατολόγιο που συµπλήρωναν οι συµµετέχοντες αν θεωρούν το βραβείο που δίνουµε επαρκές, µας κοίταξαν µε έκπληξη και ρώτησαν: Ποιο βραβείο; Φαντάζεστε την έκπληξή τους όταν έµαθαν ότι κέρδισαν και µάλιστα ένα ταξίδι στο Λονδίνο όπου θα παρακολουθήσουν ένα επιστηµονικό φεστιβάλ για παιδιά της ηλικίας τους» καταλήγει. Η «ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ» ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
«Είχαµε άφθονο χαµόγελο και εµψύχωση»
Η ψυχή του σχεδίου που ανέλαβαν τα τρία παιδιά, αυτή που έµαθε για τον διαγωνισµό, έγραψε το σενάριο και βοήθησε τα παιδιά σε όλα τα βήµατα, ήταν µια δασκάλα διορισµένη στην ορεινή περιοχή της Ξάνθης εδώ και τρία χρόνια, χωρίς οργανική θέση και απασχολούµενη σε διαφορετικό σχολείο κάθε χρόνο. «Ηταν η πρώτη µου χρονιά στη Σµίνθη» λέει η κυρία Αλεξάνδρα Κίτσιου µιλώντας στο «Βήµα». «Είµαστε ένα δηµόσιο γυµνάσιο όπου το σύνολο των µαθητών ζει σε αποµακρυσµένα ποµακικά χωριά, έχει άλλη µητρική γλώσσα και ιδιαίτερες πολιτισµικές καταβολές. Μια περιοχή όπου τα τελευταία χρόνια δίνεται ένας διαρκής αγώνας για να έρχονται στο γυµνάσιο όλο και περισσότερα κορίτσια, να συνεχίζουν όλο και περισσότερα παιδιά στο λύκειο και στην τριτοβάθµια εκπαίδευση. Το σχολείο συµµετέχει στο πρόγραµµα εκπαίδευσης µουσουλµανοπαίδων, στο οποίο προσπαθούµε να προσεγγίζουµε τις φυσικές επιστήµες µε τρόπο που να δίνει τη δυνατότητα στους µαθητές να εκφράζονται και να συµµετέχουν περισσότερο» λέει η κυρία Κίτσιου. «Ζήτησα από τα παιδιά που ήθελαν να συµµετάσχουν να ρωτήσουν τους γονείς τους αν τους επιτρέπουν να εµφανιστούν στο Διαδίκτυο» προσθέτει η κυρία Κίτσιου. «Ετσι δηµιουργήθηκε µια µικρή οµάδα µαθητών που παρουσίαζαν ένα συγκεκριµένο πείραµα στους συµµαθητές τους. Τελικά είτε η ευφράδεια, το χιούµορ, η σκηνική παρουσία είτε οι αναστολές κάποιων άλλων οδήγησαν στη δηµιουργία της οµάδας των µαθητών που ανέλαβε τον εµφανή ρόλο» συνεχίζει. «Τις τελευταίες δύο εβδοµάδες είχαµε άφθονο το χαµόγελο και την εµψύχωση των καθηγητών και καθηγητριών του σχολείου» καταλήγει.
Μάρνυ Παπαματθαίου
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
No comments:
Post a Comment