Τα, γνωστά από το φαύλο παρελθόν, «σταγονίδια» που επανεµφανίστηκαν πρόσφατα στη Σχολή Ευελπίδων εκφράζουν τις πάγιες πεποιθήσεις και εµµονές που ακροβατούν ανάµεσα στο ακροδεξιό άκρο του πολιτικού φάσµατος και τις διάφορες εθνικιστικές, συνωµοσιολογικές θεωρίες.
Σε λανθάνουσα κατάσταση για µεγάλα διαστήµατα µετά τη µεταπολίτευση, τα «σταγονίδια» διεκδικούν ολοένα µεγαλύτερο µέρος της τρέχουσας πολιτικής πραγµατικότητας.
Από τον γαλλικό λεπενισµό έως τον ψυχωτικό κόσµο του Νορβηγού Μπρέιβικ και τις οικογενειακές παραδόσεις των πάσης φύσεως «Φαραντάτων», η περιοδική άνοδος του φαινοµένου αποτελεί εκ των πραγµάτων τµήµα του σύγχρονου πανευρωπαϊκού πολιτικού γίγνεσθαι.
Σκέψεις για πραξικόπηµα
Μερίδα του ξένου αλλά και του ελληνικού Τύπου συνέδεσε τις τελευταίες κρίσεις στο στράτευµα µε «σκέψεις» για τη διενέργεια πραξικοπήµατος την ώρα που οι διεργασίες για τη δηµιουργία κόµµατος αποστράτων απασχόλησαν εκτενώς τα δηµοσιεύµατα των τελευταίων εβδοµάδων. Κάπου εδώ προκύπτουν άκρως ενδιαφέρουσες ιστορικές αναλογίες και παραλληλισµοί. Τον Αύγουστο του 1966, µέσα στη γνωστή πολιτική αναταραχή που µάστιζε τα προηγούµενα χρόνια τη χώρα, το «Εθνος» είχε δηµοσιεύσει σειρά συνεντεύξεων µε σηµαίνοντες Αµερικανούς αξιωµατούχους του δηµοσιογράφου της εφηµερίδας Ηλία Δηµητρακόπουλου.
Πολλές από αυτές ξεκινούσαν µε την ίδια ερώτηση: «Νοµίζετε ότι η εγκατάστασις στρατιωτικών δικτατοριών ή χούντας είναι αποτελεσµατικός τρόπος διευθετήσεως πολιτικών διαφορών και των οικονοµικών ή κοινωνικών προβληµάτων µιας χώρας;».
Στο παρασκήνιο
Εκ των υστέρων, είναι προφανές ότι η «λύση» του πραξικοπήµατος βρισκόταν σε περίοπτη θέση της ατζέντας του πολιτικού παρασκηνίου της εποχής.
Οι Αµερικανοί αξιωµατούχοι έσπευδαν, φυσικά, να καταδικάσουν απερίφραστα το ενδεχόµενο αλλά, δυστυχώς, όλοι γνωρίζουµε τι ακολούθησε οκτώ µόλις µήνες αργότερα αλλά και ποιος ήταν ο ρόλος του αµερικανικού παράγοντα που οδήγησε σε δεκαετίες εγχώριου αντιαµερικανισµού. Χρειάστηκε να περιµένουµε µέχρι το κατώφλι του 21ου αιώνα και την επίσηµη επίσκεψη του προέδρου Κλίντον στην Αθήνα, για να ακούσουµε την περίφηµη «συγνώµη» του προς τον ελληνικό λαό.
Η ανοικτή παραδοχή που περίµενε το Πανελλήνιο επί τρεις δεκαετίες ήταν επιτέλους γεγονός. Σήµερα, οι συνθήκες είναι ασφαλώς διαφορετικές και η θωράκιση των δηµοκρατικών θεσµών πιθανώς ισχυρότερη. Η παρουσία των «σταγονιδίων», ωστόσο, είναι διαχρονική.
Σηµαντικό έργο
Το 1943 ο κ. Ηλίας Δηµητρακόπουλος ήταν ο νεότερος κρατούµενος των κατοχικών δυνάµεων στις Φυλακές Αβέρωφ.
- Στην πορεία έγινε ένας από τους σηµαντικότερους Ελληνες δηµοσιογράφους. Συνόδεψε τον Μακάριο κατά το ταξίδι της επιστροφής από την εξορία στις Σεϊχέλες και συγκέντρωσε στο βιβλίο «Η Απειλή Δικτατορίας» τις συνεντεύξεις δεκαοκτώ σηµαντικών Αµερικανών πολιτικών στο οποίο γινόταν ανοιχτά λόγος για την επερχόµενη χούντα.
- Ηταν το πρώτο βιβλίοπου απαγόρευσε και κατέσχεσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Η ιστορική έρευνα για τις εξελίξεις που οδήγησαν στα πέτρινα χρόνια της επταετίας παραµένει ηµιτελής αλλά η ενεργή συµµετοχή των Αµερικανικών µυστικών υπηρεσιών θεωρείται επιβεβαιωµένη.
- Ηδη από τα χρόνια της χούντας, ο κ. Δηµητρακόπουλος ζούσε για µεγάλα διαστήµατα στις ΗΠΑ. Ο αγώνας του εναντίον του καθεστώτος που βασάνιζε την πατρίδα υπήρξε ακατάπαυστος. Οι δηµοσιογραφικές έρευνες τον οδήγησαν σε πλήθος αποκαλύψεων που έµελλαν να γράψουν ιστορία, µε αποκορύφωµα τη φερόµενη ως «ελληνική πτυχή» του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ.
Για την προεκλογική εκστρατεία
Χρήµατα στον Νίξον από Ελληνα οπαδό της χούντας
Τον Νοέµβριο του 1968 ο ρεπουµπλικάνος Ρίτσαρντ Νίξον έγινε ο 37ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Σύµφωνα µε τα στοιχεία που έφτασαν αργότερα στα χέρια του κ. Δηµητρακόπουλου, µέρος της χρηµατοδότησης της προεκλογικής του εκστρατείας προερχόταν από την Αθήνα. Ενδιάµεσος της συναλλαγής ήταν ο πανίσχυρος Ελληνοαµερικανός επιχειρηµατίας Τοµ Πάπας, στενός φίλος του Νίξον και θερµός υποστηρικτής της χούντας.
Σε τρεις δόσεις
Το µεγάλο για τα δεδοµένα της εποχής ποσόν των 549.000 δολαρίων είχε δοθεί σε τρεις δόσεις από τον τότε διευθυντή της ΚΥΠ Μιχάλη Ρουφογάλη στον Πάπας, ο οποίος µε τη σειρά του τα είχε προωθήσει στον επικεφαλής της εκστρατείας του Νίξον. Η χρηµατοδότηση υποψηφίου από ξένη κυβέρνηση ήταν φυσικά παράνοµη.
Ο Ελληνας δηµοσιογράφος επεδίωξε να συναντηθεί µε τον τότε πρόεδρο του Δηµοκρατικού κόµµατος Λάρι Ο'Μπράιαν, παρότι τον παρακολουθούσε η CIA. Το υλικό που είχε στην κατοχή του έπληττε ταυτόχρονα το καθεστώς των συνταγµαταρχών και το αµερικανικό σύστηµα που τους στήριζε. Πέντε ηµέρες πριν από τις εκλογές του 1968 ο Ο'Μπράιαν ζήτησε επισήµως εξηγήσεις από τον Νίξον για τις σχέσεις του µε τον Πάπας, αλλά ο Νίξον κατάφερε τελικά να εκλεγεί µε µικρή διαφορά.
Τον Ιούλιο του 1971, έπειτα από ενέργειες του κ. Δηµητρακόπουλου, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων ξεκίνησε ανακρίσεις για την ελληνική δικτατορία µε βασικό µάρτυρα τον Ελληνα δηµοσιογράφο, από τον οποίο ζητήθηκε να ετοιµάσει µνηµόνιο µε όσα γνώριζε για τις πηγές χρηµατοδότησης του Νίξον. Υπέβαλε περίπου δέκα σελίδες, παρότι δέχθηκε τις, περί του αντιθέτου, παραινέσεις του πρωτοπαλίκαρου του Νίξον, Μόρι Τσότνερ, ενός «έξυπνου, επικίνδυνου ανθρώπου». Το επιτελείο του Νίξον κατέτρωγε στη συνέχεια η ανησυχία για τα στοιχεία που είχαν φτάσει στο Κογκρέσο και στον Ο'Μπράιαν. Αυτή ήταν η γενεσιουργός αιτία του Γουότεργκεϊτ, σύµφωνα µε την εκδοχή της «ελληνικής πτυχής», την οποία υιοθέτησε στο βιβλίο του «Οι Πόλεµοι του Γουότεργκεϊτ» ο έγκριτος Αµερικανός πανεπιστηµιακός καθηγητής Ιστορίας Στάνλεϊ Κάτλερ.
Η µαρτυρία στο «ΕΘΝΟΣ»
Χαρούµενος για την «επιστροφή» του
Ο σχεδόν 85χρονος Ηλίας Δηµητρακόπουλος βρίσκεται αυτή τη στιγµή σε αναρρωτήριο της Ουάσιγκτον και σε διαδικασία αποκατάστασης από σοβαρό κάταγµα του µηριαίου οστού. Στις 9 Ιανουαρίου του 2008, τέσσερις δεκαετίες µετά το πραξικόπηµα των συνταγµαταρχών για το οποίο αρθρογραφούσε έγκαιρα και προφητικά στις σελίδες του «Εθνους», η ελληνική πολιτεία τον βράβευσε για την αντιδικτατορική του δράση. Κατά τη διάρκεια των τηλεφωνικών συνοµιλιών που είχαµε, δεν έκρυψε τα αισθήµατά του λέγοντας µε έµφαση ότι «χαίρεται ιδιαίτερα που "επιστρέφει" και πάλι στο Εθνος».
Για την Ιστορία, αρκεί µόνο να αναφέρουµε ότι ο τότε πρόεδρος της υποεπιτροπής για την Ευρώπη, της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, Μπέντζαµιν Ρόζενταλ είχε δηλώσει κατηγορηµατικά ότι «εάν είχε δοθεί η πρέπουσα προσοχή στις συνεντεύξεις του Δηµητρακόπουλου που είχε δηµοσιεύσει το 1966 το "Εθνος", πιθανόν και να είχαµε αποφύγει τις εξελίξεις της µοιραίας βραδιάς της 21ης Απριλίου 1967».
Τον θεωρούσαν εχθρό των ΗΠΑ
Μπήκε στο στόχαστρο του Κίσινγκερ
Στις 2.30 το πρωί της 17ης Ιουνίου του 1972, 5 άνδρες συνελήφθησαν στα γραφεία του Δηµοκρατικού Κόµµατος, στο κτίριο Γουότεργκέιτ. Κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτή ήταν η αρχή του µεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία των ΗΠΑ.
Οι εκλογές του Νοεµβρίου πλησίαζαν και οι δηµοσιογράφοι της Washington Post, Γούντουορντ και Μπέρνστιν, άρχισαν να αποκαλύπτουν στοιχεία που οδήγησαν την εφηµερίδα τους στη εκτίµηση ότι στόχος της διάρρηξης ήταν η ρύθµιση του µηχανισµού υποκλοπών που είχε εγκατασταθεί στο κτίριο από τον προηγούµενο Μάιο και η φωτογράφηση στοιχείων. Πολλοί µελετητές, µεταξύ των οποίων και ο Στ. Κάτλερ, αποφάνθηκαν ότι τα στοιχεία που έψαχναν ήταν αυτά που είχε δώσει στον Ο' Μπράιαν ο Ελληνας δηµοσιογράφος, που µεταξύ άλλων είχε ανακαλύψει ότι τη σιωπή των διαρρηκτών είχε και πάλι χρηµατοδοτήσει µε 50.000 δολ. ο Τοµ Πάπας.
Απειλές
Τις αποκαλύψεις του κ. Δηµητρακόπουλου απέτυχαν να εµποδίσουν τόσο οι απειλές για απέλαση όσο και το διαρκές «ενδιαφέρον» για το πρόσωπό του. Ενδεικτικό είναι το απόσπασµα τηλεγραφήµατος προς το αµερικανικό υπ. Εξωτερικών του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Χένρι Τάσκα.
«Ο Δηµητρακόπουλος είναι επικεφαλής καλά οργανωµένης συνωµοσίας που χρήζει διερεύνησης. Είδαµε πόσο αποτελεσµατικά µάχεται κατά της πολιτικής µας στην χώρα του. Σκοπό έχει να βλάψει τις σχέσεις µας µε την Ελλάδα και να αποδυναµώσει τη θέση των ΗΠΑ στην Ανατ. Μεσόγειο».
Σε ανύποπτο χρόνο, είχε µάλιστα καταστρωθεί σχέδιο απαγωγής του δηµοσιογράφου που προέβλεπε την επιβίβασή του σε ελληνικό υποβρύχιο της νατοϊκής δύναµης που στάθµευε στη Βιρτζίνια, γεγονός που επιβεβαίωσε ο τότε πολιτικός σύµβουλος της ελληνικής πρεσβείας Χαρ. Παπαδόπουλος, ο οποίος κατέθεσε ότι ο Κίσινγκερ ήταν πρόθυµος να υποστηρίξει την επιχείρηση. Ο Ηλ. Δηµητρακόπουλος παρακολούθησε την κατάρρευση της χούντας και τις εξελίξεις στο Κυπριακό από την Ουάσινγκτον για να επιστρέψει στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1975.
Κώστας Λουκόπουλος
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
No comments:
Post a Comment