Αισιόδοξα νέα για τα αιολικά πάρκα στην Ελλάδα

Μπορεί να υπάρχουν σήμερα καλές ειδήσεις στην Ελλάδα της ύφεσης και μάλιστα στον τομέα της παραγωγής; Και όμως, το 2011 είναι μια εξαιρετική χρονιά όσον αφορά την έναρξη λειτουργίας αιολικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Με τουλάχιστον 350 νέα εγκατεστημένα MW (μεγαβάτ), τα περισσότερα που τοποθετήθηκαν ποτέ στην Ελλάδα, τα αιολικά πάρκα δημιουργούν μια ανοδική αύρα «πράσινης ενέργειας». Καθώς όμως έρχεται σε επαφή με το καθοδικό ρεύμα της κρίσης, η εξέλιξη δεν είναι δεδομένη.

Η Ελλάδα έχει θέσει το στόχο των «τριών 20» έως το 2020: 20% μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, 20% εξοικονόμηση ενέργειας, 20% της συνολικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (40% στον ηλεκτρισμό). Σύμφωνα με τον καταμερισμό του υπ. Περιβάλλοντος, για να προσεγγιστεί το 20% από ΑΕΠ πρέπει να έχουν εισαχθεί 4.000 MW αιολικής ενέργειας μέχρι το 2014 και 7.500 MW μέχρι το 2010. Με λιγότερα από 1.500 MW σήμερα, ο στόχος δεν μοιάζει καθόλου εύκολος.

Και όμως, πέρα από τις θετικές επιπτώσεις για την κλιματική αλλαγή, η προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) φέρνει και άμεσο οικονομικό όφελος, πολύ περισσότερο, καθώς από το 2013 οι ρυπογόνοι μορφές ενέργειας θα επιβαρυνθούν και με το κόστος των δικαιωμάτων ρύπων. Μελέτη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου έδειξε ότι, το 2020, με 40% διείσδυση των ΑΠΕ στην ηλεκτρική ενέργεια το κόστος της μεγαβατώρας (MWh) θα είναι 99,7 ευρώ κατά μέσον όρο. Αντίθετα, εάν το μερίδιο των ΑΠΕ περιοριστεί στο 25%, τότε το μέσο κόστος ανεβαίνει στα 100,8 ευρώ. Στις τιμές αυτές έχει υπολογιστεί και το κόστος των επενδύσεων που χρειάζονται οι ΑΠΕ. Σύμφωνα με την Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) τα αιολικά είναι πιο οικονομικά από παραδοσιακές ρυπογόνους πηγές ενέργειας, όπως το φυσικό αέριο. Θα απαντήσουμε στο στοίχημα της αιολικής ενέργειας, με σεβασμό στη συνολική έννοια του περιβάλλοντος; 

Aντιδράσεις οργανώσεων

Το περασμένο καλοκαίρι, η Ορνιθολογική Εταιρεία ανακοίνωσε με χαρά ότι ένας νεοσσός γυπαετού γεννήθηκε στην περιοχή των Αστερουσίων Ορέων στην Κρήτη, για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια. Οπως σημείωνε, ο γυπαετός είναι Κρισίμως Κινδυνεύον είδος, με έξι μόνο ζευγάρια στην ελληνική Επικράτεια, όλα στην Κρήτη, που αποτελούν και τα μοναδικά στη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Κι όμως, σε απόσταση μόλις ενός χιλιομέτρου από τη φωλιά που γεννήθηκε ο γυπαετός, σχεδιάζεται η εγκατάσταση αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με 24 ανεμογεννήτριες. Το «αιολικό πάρκο» θα βρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός προστατευόμενης περιοχής του Δικτύου Natura 2000.

Από το 2007, στην ίδια περιοχή του δικτύου Natura 2000, η Ορνιθολογική έχει καταγράψει οκτώ προσκρούσεις ορνέων (οι επτά θανατηφόρες) στα πτερύγια ήδη εγκατεστημένων ανεμογεννητριών.
Η Ορνιθολογική και άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν διαμαρτυρηθεί έντονα, σημειώνοντας «ότι το ελληνικό κράτος επιλέγει μια μονόπλευρη προσέγγιση, επιτρέποντας την εγκατάσταση αιολικών σταθμών βιομηχανικής κλίμακας σε οικολογικά ευαίσθητες περιοχές».

Η χωροθέτηση των «αιολικών πάρκων» συναντά πολλές φορές αντιδράσεις που έχουν να κάνουν με την προστασία του τοπίου, των δασών και των ορεινών όγκων, της βιοποικιλότητας. Μια μορφή «πράσινης ενέργειας», που έρχεται να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, φαίνεται να συγκρούεται μερικές φορές με άλλες προτεραιότητες, πάλι στο όνομα του περιβάλλοντος. Διαφορετικές ιεραρχήσεις ή διαφορετικά συμφέροντα; Απαιτείται συγκεκριμένη εξέταση και όχι ισοπεδωτική λογική.

Γιάννης Ελαφρός

Πηγή: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ