Διεθνής Διάκριση για το Κτίριο της Δημοτικής Αρχής Θεσσαλονίκης

Η επιβεβαίωση του γεγονότος αυτού έρχεται από τη Διεθνή Ενωση Αρχιτεκτόνων (UIA), η οποία στο τελευταίο συνέδριό της, στο Τόκιο (26/10/2011), βράβευσε το κτίριο του νέου δημαρχείου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού της για έργα δημόσιου χαρακτήρα.

Το κεντρικό θέμα του διαγωνισμού ήταν: «Η κατά το δυνατόν πιο ανοιχτή και φιλική προς τους πολίτες προσπελασιμότητα του δημοσίου κτιρίου». Ο διαμπερής πεζόδρομος που διατρέχει την αρχιτεκτονική σύνθεση των κτιρίων του δημαρχείου Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με την υπαίθρια αμφιθεατρική εσωτερική του πλατεία-αίθριο, ήταν το στοιχείο που πρόσφερε στους αρχιτέκτονες μελετητές Τάσο Μπίρη, Δημήτρη Μπίρη, Νάση Δημοπούλου, Ρούλη Σαΐτη, Γιώργο Σταθόπουλο και Νινέτα Χριστοδουλέα, ένα από τα τρία ισότιμα βραβεία του διεθνούς αυτού διαγωνισμού. Μια διάκριση πολύ σημαντική σε μια εποχή που η Ελλάδα δυσφημείται αντί να προβάλλει τις δυνατότητες των ανθρώπων της.

22 χρόνια
Το έργο αυτό είναι από τα πολύπαθα. Περίμενε να γίνει 22 ολόκληρα χρόνια. Επειτα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα η βραβευμένη σε διαγωνισμό μελέτη του (1987) κατάφερε να υλοποιηθεί το 2010. Η κεντρική ιδέα ήταν η ανάπτυξη μιας διαλεκτικής σχέσης του πολίτη με το δομημένο περιβάλλον της πόλης του.

Σήμερα, ύστερα από δύο χρόνια λειτουργίας του κτιρίου, ο ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ Τάσος Μπίρης εκτιμά πως «μέσα στην πυκνοδομημένη πόλη με τα κτίρια που δεν ανοίγονται στον δημόσιο χώρο, το νέο δημαρχείο Θεσσαλονίκης δίνει μια άλλη διάσταση στο δημόσιο κτίριο. Η εσωτερική πλατεία και ένας ελεύθερος πεζόδρομος τον οποίο διασχίζει ο πολίτης κάνοντας τον περίπατό του στην πόλη, τον εισάγει ξαφνικά στην καρδιά του κτιρίου χωρίς καν να το καταλάβει. Ετσι, το κτίριο γίνεται κομμάτι του καθημερινού του δρομολογίου, το συναντάει θέλει-δεν θέλει στο βήμα του».

Μοντερνισμός
Η βράβευση αυτή για τους μελετητές ήταν βεβαίως μια αναγνώριση, αν όχι της μορφής και της αισθητικής του, τουλάχιστον της κεντρικής ιδέας του, που ήταν η προσπελασιμότητα του πολίτη και η φιλική δράση του μέσα στην πόλη. Μέχρι στιγμής η κριτική γι' αυτό το αρχιτεκτόνημα αναγνωρίζει το προσωπικό ύφος του Τάσου Μπίρη ως εκφραστή του προοδευτικού μοντερνισμού. Ενός αρχιτεκτονικού στιλ που είναι συγχρόνως και ιδεολογία, αισθητικά και κοινωνικά εδραιωμένη.
«Το μοντερνιστικό ύφος του κτιρίου αποτελεί εξέλιξη της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής του 1960, την οποία μάλιστα αποκαλούν "αρχιτεκτονική άνοιξη" γιατί περιλαμβάνει γνωστούς αρχιτέκτονες, όπως τον Αρη Κωνταντινίδη, τον Κ. Δεκαβάλλα κ.ά. Την ιστορική αυτή περίοδο εκπροσωπούν στη Θεσσαλονίκη οι αρχιτέκτονες Παπαϊωάννου και Φινές με το συγκρότημα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, έργο του Καραντηνού, αποτελεί πρωιμότερη φάση του μοντερνισμού. Το νέο δημαρχείο εκφράζει τη διαχρονική εξέλιξη των αρχών του μοντερνισμού».

Ν. Κοντράρου-Ράσσια

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ