Word of Mouth: η Νέα Υόρκη καλεί ελληνικά «στόματα»

Βρέθηκαν στην καρδιά του beatboxing στις ΗΠΑ. Κάνουν μουσική μόνο με το στόμα, με ήχους, κρότους και σκρατς και συλλέγουν διεθνή βραβεία, διακρίσεις, προσκλήσεις. Δεν ταιριάζουν οι ταμπέλες στη μουσική, η περίπτωση όμως των Word of Mouth, των πιο οργανωμένων και γνωστών beatboxers στην Ελλάδα, χρειάζεται μερικές επεξηγήσεις: οι Word of Μouth «αποτυπώνουν» ή «καταπίνουν» ήχους και ρυθμούς και όταν έρχεται η στιγμή αναπαράγουν την «παρτιτούρα» τους με το στόμα. Και το σώμα.

Ντραμς, κρουστά, έγχορδα, θόρυβοι ακόμα και σκρατς, «χορεύουν» στον ρυθμό ενός δικού του σύμπαντος που είναι «αδελφάκι» της κουλτούρας του χιπ χοπ. Beatboxing, μια τέχνη που, στην Ελλάδα τουλάχιστον, κατάφεραν να εντάξουν στο λεξιλόγιό μας τα τελευταία χρόνια.

Ο Bitman και ο El Pap Chico (έτσι θέλουν να τους αποκαλούν) μπορεί να μην πέρασαν από τα θρανία ωδείου ούτε από τα συμβούλια των ελληνικών δισκογραφικών, έμαθαν όμως από τα πρώτα τους βήματα στον χώρο - το 2007 άνοιξαν τη συναυλία του Snoop Dog - ότι το «καλλιτεχνικό μάρκετινγκ» πρέπει να διεθνοποιηθεί, πόσω μάλλον σε μια τέχνη όπως η δική τους.

Εδώ, συμμετείχαν σε φεστιβάλ και συναυλίες, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην Αθηναΐδα, στον Σταυρό του Νότου, σε μικρά λαϊβάδικα. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε έχουν συνδέσει την τύχη τους με το φωνητικό γυναικείο γκρουπ Σανάδες, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Ταξιδεύουν. Και όχι για τουρισμό...


Το 2009 ήταν φιναλίστ στο Beatbox Battle, τη διεθνή έγκυρη συνάντηση που γίνεται στη Γερμανία (πρώτη φορά εκπροσωπήθηκε η Ελλάδα) και τις τελευταίες ημέρες ταξίδεψαν στην πατρίδα του χιπ χοπ, τη Νέα Υόρκη, οι μόνοι ευρωπαίοι καλεσμένοι του American Beatbox Festival & Hip Hop Subway Series. Ενώ η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να έχει φέρει στα όριά τους ακόμα και γνωστούς εκπροσώπους του καλλιτεχνικού χώρου, οι Word of Mouth φαίνεται να πλέουν με άνεση στα διεθνή ύδατα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι.

«Ε όχι, δεν είναι έτσι», μας διευκρινίζουν από τη Νέα Υόρκη. «Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλους μας. Απλώς είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον διοργανωτή του αμερικανικού φεστιβάλ, τον Κιντ Λάκι, πριν από μερικά χρόνια στο Beatbox Βattle, στη Γερμανία. Του είχαμε δείξει όλες τις δουλειές μας, ήξερε ποιοι είμαστε. Και τα έξοδά μας για το ταξίδι τα κάλυψε μουσικό σάιτ... Αλλιώς δεν θα γινόταν».

Η εμπειρία τους από εκεί, μοναδική. Και ο ενθουσιασμός για την αποδοχή από τον κόσμο του φεστιβάλ, έκδηλος. Τι παρουσίασαν; Το «Beatbox light» δικής της έμπνευσης που βασίζεται σε ένα παιχνίδι μεταξύ ήχων, ρυθμών, θορύβων και φωτός (είναι ανεβασμένο στο YouTube και αποτελεί μέρος της παράστασής τους με τις Σανάδες. «Είναι τρέλα το a capella»).

To beatbox, λέει ο Εl Pap Chico, είναι ένα άτυπο ξεχωριστό έθνος όπου όλοι έχουν μια κοινή γλώσσα, τη γλώσσα του ρυθμού και του ήχου. Στις αρχές του '80, πρωτοπόροι ήταν ο Νταγκ Φρες και ο Μπιζ Μάρκι (μιμούνταν τα drum machines) και από τις αρχές του '90 η τέχνη αναζωπυρώθηκε μέσα από μια νέα γενιά περφόρμερ όπως ο Βρετανός Kίλα Κέλα και ο Ραζέλ (μέλος των The Roots). To 1999 ο δίσκος «Godfather of Noyze» θεωρείται από πολλούς ο πιο καθοριστικός για την τέχνη του beatboxing όλων των εποχών.

Χάρης Ποντίδα

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ